Хотын
гудамж хөл хөдөлгөөнтэй, хүмүүсийн алхаа хурдлан жирэлзээстэй. Суналдах автобус
суудлын тэрэгтэй уралдах цагаар сууж байгаа юм уу гэлтэй тайван алхсаар хоёр
өвгөн золголоо. Тэд багын найзууд бөгөөд уулзаагүй уджээ.
- Хэээх,,,
сонин хүн явж байх чинь вэ? За хаа хүрч явна?
- Өнөөдөр
машин гардаггүй юм. Өдрийн эмчилгээ рүү алхаж явна. Чамаар юутай?
- Өвгөн
чинь гавъяат болсон штэ, чи дуулсангүй юу?
- Хүүхдүүд
гадаадад аялуулаад ойрд сонин хэвлэл шагайсангүй дээ. За тэгээд найр сайхан уу?
Манийг урьдаггүй ээ?
- Баян
Дарам гуай эхлээд ярих юм биш үү, Багахан шиг давслаарай даа ха ха
- Өтөлсөн
болохоос үхсэн биш. Өвгөрсөн болохоос ядуурсан биш. Өөртөө хэрэгтэй эд зүйлсээ
өнөөх Рехтус гээч дэлгүүрээс овоолж аваад л өдөр бүр шинэ тээхникт суралцаад
сүрхий сууна доо хө
- Маньд
ч гайхуулах юм бишгүй. Гавъяатын найраар Нутгийн зөвлөл шинэ байр өгсөн.
- Халтрихаас сэргийлдэг бариул шалавч л гэнэ, хувцас хунар ойртуулдаг сунагч гар
л гэнэ, за бараг зүгээр сууж байгаад л зарц роботуудтай болов доо. Бүгд бэлгэнд
ирсэн. Ямарав дээ?
- Ингэхэд
чи бид хоёрын хэрэгцээг нэг л дэлгүүр хангаад байх шиг болоотохлоо?
- Тэр
ч тодорхой. Бид хоёрын үгээр химлэлцэх яахав. Үеийнхэндээ дуулгая. Үр хүүхэд нь баяраар бэлгэнд гээд хэрэгтэй юмнууд авч өгвөл аштай юу...
Тусалжин
No comments:
Post a Comment